Za oknami coraz więcej słońca i – mam nadzieję – czasu oraz chęci na spacery lub wyprawy rowerowe.
Doskonałym miejscem na aktywne spędzenie wolnego czasu jest Puszcza Borecka. Jest ona jednym z najbardziej niezwykłych zakątków w północno-wschodniej Polsce. Zapewniam, że każdy, kto choć raz odwiedzi to miejsce, będzie wracał tu częściej. Co powoduje tę pewność? Bez wątpienia niezwykle malownicze krajobrazy, które przyciągają wzrok – zwłaszcza wiosną!
To właśnie tu wyjątkowe piękno dzikiej przyrody przeplata się z historią, która sięga VI wieku. Z tego okresu pochodzą ślady brukowanych duktów i grodzisk, które możemy odnaleźć w tym niezwykłym miejscu. Nazwa puszczy pochodzi od nazwiska braci Borkowskich, którzy w XVI w założyli wieś Borki. Granice tego kompleksu leśnego ukształtowały się w XVII wieku, utrzymały się do dzisiejszego dnia. Puszcza wyróżnia się z rolniczego krajobrazu Pojezierza Ełckiego - zwartym kompleksem lasów. Zajmuje powierzchnię 229 km² z czego 91,8% porastają lasy. Dominują wśród nich grądy rosnące w jej centralnej i zachodniej części. Bory występują we wschodniej części kompleksu, natomiast łęgi tworzą wąskie pasma wzdłuż cieków wodnych. Najmniejszą powierzchnię porastają olsy.
W Puszczy Boreckiej znajdują się liczne torfowiska. Charakterystyczna jest duża ilość źródlisk, liczne jeziora polodowcowe oraz dobrze rozwinięta sieć rzeczna. Największym ciekiem jest Czarna Struga – początkowy bieg rzeki Ełk.
To wszystko sprawia, że jest to jeden z najcenniejszych obszarów leśnych Pojezierza Mazurskiego. To doskonałe miejsce na wypoczynek i obcowanie z naturą. Wśród drzew bez trudu dostrzeżemy dąb szypułkowy, grab zwyczajny, lipę drobnolistną, jesion wyniosły, olchę czarną, klon zwyczajny, brzozę omszoną i świerk pospolity. Nie można nie zauważyć, że w Puszczy Boreckiej znalazło schronienie aż 38 chronionych gatunków roślin naczyniowych. Ten kompleks leśny jest siedliskiem tak rzadkich gatunków jak sit torfowy, wielosił błękitny, stokłosa Benekena, czerwiec trwały, dziurawiec skąpolistny, podkolan zielonawy, listera sercowata, gnieźnik leśny, kotewka orzech wodny, cis pospolity. Uważny obserwator na drzewach zauważy około 90 gatunków porostów. Warto podkreślić, że są wśród nich brodaczki i duże porosty listkowate najbardziej wrażliwe na skażenie powietrza atmosferycznego dwutlenkiem siarki. To, że możemy je tu odnaleźć jest dowodem na to, że powietrze tu jest czyste i sprzyja wypoczynkowi. Podczas cichego spaceru mamy szansę spotkać dzika, jelenia, sarnę, łosia, a nawet żubra. Możliwe, że zauważymy jak przez drogę przemknie nam lis lub jenot. Na stałe zamieszkały tu stado wilków oraz para rysi.
Puszcza Borecka jest uznawana za ostoję ptactwa o znaczeniu europejskim. Gnieździ się tu aż 141 gatunków ptaków. Doskonałe warunki do gniazdowania znalazły tu m.in. kaczka krzyżówka, cyraneczka i łabędź niemy. Przy odrobinie szczęścia możemy spotkać bielika, orlika krzykliwego, rybołowa, bociana czarnego lub dzięcioła białogrzbietego. Na terenach podmokłych i jeziorach można spotkać żurawia, siewkę rzeczną i rybitwę zwyczajną. Także płazy znalazły tu świetne warunki rozwoju. Licznie występuje tu żaba moczarowa. Można też spotkać ropuchę paskówkę, kumaka nizinnego, grzebiuszkę ziemną i coraz rzadziej rzekotkę drzewną. W jeziorach Puszczy Boreckiej występują zróżnicowane zbiorowiska roślinne. W niektórych z nich stwierdzono obecność kilku gatunków ramienic. Wszystkie one są wpisane na "Czerwoną listę roślin wymierających i zagrożonych w Polsce". W wodach Puszczy żyje 26 gatunków ryb.
Puszcza Borecka jest administrowana przez: Nadleśnictwo Borki z siedzibą w Kruklankach i Nadleśnictwo Czerwony Dwór. Tylko niewielka, najciekawsza jej część jest wyłączona z użytkowania i objęta ochroną rezerwatową. Na terenie Puszczy utworzono cztery rezerwaty przyrody: Borki, Wyspa Lipowa na jeziorze Szwałk Wielki, Mazury i Lipowy Jar.