Kościół ten został wybudowany w latach 1736/38. Jest to świątynia stylem nawiązująca do neogotyku. Elementami zabytkowymi w niej są: ołtarz główny, organy, figury i płaskorzeźby. Wybudowany został z cegły i kamienia polnego. Po sekularyzacji Prus kościół przejęli ewangelicy. W czasie wielkiego pożaru w Stradunach w 1736 r. spłonął również kościół razem z kościelną biblioteką proboszcza Jerzego Wasiańskiego, autora ksiąg liturgicznych. Pastor Wasiński podjął się odbudowy świątyni, a ukończono ją w 1738 r.
W kościele znajduje się obraz „Ukrzyżowanie” wykazujący wpływy szkoły Albrechta Dürera, z około 1570 roku. Na posadzce kamienne renesansowe płyty nagrobne z XVI i XVII wieku, ozdobione epitafiami z postaciami rycerzy. Obok kościoła park z początków XIX wieku.
Od 1945 roku gospodarzem obiektu jest parafia Rzymskokatolicka Kanoników Regularnych Laterańskich w Stradunach.
