W 2014 r. otrzymałem ciekawa wiadomość od Pana Jerzego Łapo z Węgorzewa, że w numerze 45 „Gazety Leckiej” z 5 listopada 1886 roku, wydawanej przez Martina Gerssa (Marcina Giersza) w Lecu (dawnym Lötzen, dzisiejszym Giżycku), znalazła się taka oto informacja nadesłana z Olecka:
27. paźdź. gmin wsi Dupk [Dobki] chował chłopca Pogoddę, sierotę, ani oyca ani matki nie mającego takim sposobem, że po kolei musiał do gospodarzów chodzić i tam jeść. [Wszyscy mieszkańcy opiekowali się chłopcem przyjmując go do swojego domu, kolejno każdy na kilka dni]. Przed ośmią [ośmioma] dniami chłopiec zginął. Pozawczoray znaleziono go w wądole [wykopie] torfowym na polu, w którym jest woda i w którey utonął.
Redaktor dodaje:
Przyczyną śmierci tey jest pewnie to, że do drugiego szedłszy gospodarza na chowanie, może wieczór, wpadł w ów wądół i utonął. Chowanie ubogich po kolei nie jest po chrześciańsku. Czasu zimy i zawieruchy musi taki nieborak od jednego do drugiego chodzić w lichem odzieniu. Niejeden już zginął, gdy tęgi mróz był, albo gdy kurzyło [była zamieć śnieżna]. A nieraz przyjmują w niejednym domu takiego biedaka słowy hańbiącemi: Świniarzu! Darmo musiemy tobie żrzeć dawać!. I z upokorzeniem musi on strawę, z przymusem mu daną, i ze łzami, pożywać. Czy to miłosierdzie? Czy Bóg będzie miał miłosierdzie z niemiłosiernymi? Niech każdy uważa słowa Jezusowe, które wyrzecze do niemiłosiernych dnia sądnego (u Matteusza 25, 41 45).
Wieś Dobki została założona w 1555 roku na prawie chełmińskim, mającą formę ulicówki z początku nazywano Kibisze (Kiebisch) – od nazwiska sołtysa. Ale na przełomie XVI i XVII stulecia pojawiała się także nazwa Dobki (Dopky, Dopken). Być może nowe określenie było wynikiem złośliwości sąsiadów, a może miało związek z położeniem wsi przy krańcu jeziora – Mazurzy o dolnej części butelki czy naczynia mawiali: dupka lub też nazwę przeniesiono z bałtyjskiej (litewskiej) nazwy jeziora: dauba, czyli jeziora leżącego w dolinie, kotlinie.
Mieszkańcy Dobek uczęszczali na msze do kościoła w Margarbowej. W 1938 roku wieś liczyła 384 mieszkańców, należała do parafii i urzędu stanu cywilnego w Olecku.
Mapa z początku XIX wieku. Schrötter: Karte von Ost-Preussen nebst Preussisch Litthauen und West - Preussen nebst dem Netzdistrict 1:150 000.
Inne nazwy tej miejscowości - to Kibisze (Marcin Kibisz lub Marczin Kibisch był zasadźcą, który otrzymał dokument lokacyjny), Dopken, Dopcken. W roku 1938 nazwę zmieniono na niemiecką - Markgrafsfelde.
