Kraina EGO - egoturystyka.pl

Szarejki – kościół z XVIII wieku. O budowie pierwszego kościoła w tej miejscowości nic dokładniejszego nie wiadomo. Była to z pewnością budowla drewniana. Wieś Szarejki założona została już wcześniej - w roku 1566-kiedy ówczesny starosta książęcy, Wawrzyniec von Halle, sprzedał Wawrzyńcowi Rulentzowi cztery włóki boru na sołectwo z zadaniem założenia wsi czynszowej na 40 włókach na prawie magdeburskim. Według kroniki parafialnej Friedwalda Moellera pierwszymi proboszczami w Szarejkach byli: Andrzej Borawski (1581-1589), Jan Prostka (1589-1609), Tomasz Hartknoch (1609-1645) i Wojciech Hartknoch (1645-1673). W czasie sprawowania przez niego urzędu do parafii tej należały wsie czynszowe Szarejki, Szeszki, Kiliany, Stożne, Monety, Rogowo, trzy majątki szlacheckie- Daniele, Kowale i Szafeldo - oraz wolne wsie Guzy, Chełchy, Kucze, Gorczyce i Borkowina. Łączny obszar wymienionych miejscowości wynosił 491 włók ziemi. Miejscowy pastor, podobni jak inni proboszczowie w tym czasie, posiadał 4 włóki.W roku 1683,a może już w 1677,kościół w Szarejkach spłonął. Został on odbudowany dopiero w 1719 r. Otrzymał wówczas lekko sklepiony drewniany `dach z płaskim pokryciem nad emporą. Ołtarz neoklasycystyczny, wyposażenie wnętrza barokowe. Ambona i ołtarz, które były dziełem rzeźbiarza Fryderyka Pfeffera z Królewca z 1720, zostały w czterdzieści lat później połączone w jedną całość. Wyrzeźbiona w przedniej części podstawy ołtarza scena z Wieczernika została później usunięta. W roku 1772 miała miejsce gruntowna renowacja kościoła, w wyniku której powstał budynek z kamienia, otynkowany. Trójbocznie zamknięta sala z drzwiami z trzech stron i zakrystią na osi wschodniej, kruchtą od południa i masywną wieżą od zachodu. W późniejszych latach był on jeszcze parokrotnie odnawiany. Dwa dzwony kościelne odlane były w 1622 roku, organy pochodziły z 1854 roku, Długą listę pastorów w Szarejkach zamyka Willy Głowienko, który pracował w tej parafii w latach 1940-1945. Po drugiej wojnie światowej, po przesiedleniu Polaków z Suwalszczyzny, barokowy ołtarz został zmieniony – usunięto ambonę, dwa „uszaki” z górnej kondygnacji i wiele innych figur. Przemalowano go na niebiesko i umieszczono w ołtarzu obraz Matki Bożej. W 2001 roku przeprowadzono renowację ołtarza. Zrekonstruowano górne „uszaki” i umieszczono zabytkowy krzyż, który zwany jest „Drzewem Życia”. Nazwę tę tłumaczy się tym, że ma poprzeczną belkę łamaną, nawiązującą do gałęzi, zaś w środku zieloną gałąź symbolizującą nowe życie przez zmartwychwstanie. Po prawej stronie ołtarza widoczny jest Anioł Chrzcielny – zrekonstruowana rzeźba w stylu baroku. W dłoniach Anioła znajduje się naczynie z poświęconą wodą i olejem świętym.