Kraina EGO - egoturystyka.pl

Puszcza Borecka jest zwartym kompleksem leśnym o powierzchni około 20 tys. ha. Gatunkiem charakterystycznym jest tu świerk, zmieszany z dębem, brzozą, olszą, lipą, grabem, klonem, wiązem, jesionem oraz sztucznie wprowadzonym bukiem i modrzewiem. Większość drzewostanów w Puszczy ma charakter naturalny, część z nich osiągnęła wiek powyżej 150 lat. 

Puszcza posiada duże walory krajobrazowe, a rzeźba terenu jest mocno zróżnicowana. Obniżenia zajęte są przez olsy, łęgi lub przez o twarte mokradła. Puszczę odwadniają liczne rzeczki w większości należące do zlewni rzeki Ełk. Na obszarze Puszczy znajduje się wiele drobnych zbiorników wodnych i kilka niewielkich jezior; na jej południowo-wschodnim skraju znajduje się zespół jezior, z których największym jest Jezioro Łaźno. Cennymi zbiorowiskami Puszczy są również śródleśne łąki. Puszcza Borecka stanowi ważną ostoję fauny leśnej na czele z wilkiem, rysiem i żubrem – gatunkami cennymi dla zachowania europejskiej przyrody. Puszcza jest ważną ostoją ptasią o  randze europejskiej – występuje tu co najmniej 25 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej i 9 gatunków z Polskiej Czerwonej Księgi. W  Puszczy spotkać można: dzięcioła białogrzbietego, średniego, trójpalczastego, zielonosiwego, bociana czarnego, muchołówkę białoszyję, orlika krzykliwego, rybołowa, żurawia. Występuje też bielik, kania czarna, jarząbek i zimorodek.  Puszcza Borecka kryje liczne ślady przeszłości – cmentarzyska i grodziska Jaćwingów, cmentarzyki wiejskie, gdzie spoczywają prochy ludności autochtonicznej, śródleśne groby rodzin leśników oraz wiele śladów II wojny światowej.