Użytek ekologiczny - torfowisko z jeziorem dystroficznym położone jest 1.2 km na południe od Połomu.
Otoczone wysokopiennym borem sosnowym. Użytek ma powierzchnię około 6.6 ha. Jest to bardzo ciekawy obiekt przyrodniczy ze względu na pływające pło oraz różnorodność torfowców. Ochrona prawna na podstawie: Rozp. Nr 27 Dz. Urz. Woj. Suw. Nr 13/93, poz. 81.
Środkową część obszaru zajmuje niewielkie bezodpływowe jezioro o kształcie zbliżonym do koła o powierzchni 1.4 ha. Tego typu jeziora powstawały podczas ostatniego zlodowacenia z roztopienia się "martwego lodu" (martwy lód to bryła lodu oddzielona od lądolodu w czasie jego regresji, najczęściej przykryta osadami sandrowymi, co powodowało jej powolne topnienie).
Okoliczni mieszkańcy tego typu jeziora nazywali: oko, oczko lub kociołek.
Woda w jeziorze jest o małej przezroczystości, mająca brunatny odcień, kwaśny odczyn z powodu dużej zawartości rozpuszczonego bezwodnika kwasu węglowego oraz słabe natlenienie. Jezioro ma ubogą faunę, ale obfitą florę. Miejscowi rybacy twierdzą, że łowią szczupaki i okonie. Można im wierzyć skoro przy brzegu w płytkim miejscu udało mi się sfotografować młodego szczupaka.
Jezioro otacza zespół roślinności torfowiskowej budujący tzw. mszar torfowcowy (spleja). Głównym składnikiem jego budowy jest wypełniony wodą mech torfowiec. Narastanie roślinności postępuje od lądu w kierunku środka jeziora. Powierzchnia roślinna ugina się. Zdarza się, że od zwartej pokrywy odrywają się "wyspy" tak grube i stabilne, że utrzymują ciężar dorosłego człowieka. Na brzegu rośnie karłowata brzoza i sosna. W wyniku naturalnej sukcesji jezioro przekształca się w torfowisko. Przekształcone w ten sposób są dwa inne jezioro 3 km na północ przy drodze do Wronek.
W Wigierskim Parku Narodowym występuje 17 jezior dystroficznych pod nazwą - suchary. Nazwa pochodzi od określenia "suchy", tzn. pusty, bezrybny. W Polsce występują także na Polesiu Lubelskim o oraz w kompleksach leśnych takich jak Bory Tucholskie (np. Kacze Oko i Rybie Oko).
