Wirtualny przewodnik po krainie EGO Ełk Gołdap Olecko Mazury
wersja graficzna | polski | english | deutsch | Русский
Strona główna > Spotkania z przyrodą > W Powiecie Gołdapskim
 
W Powiecie Gołdapskim


Puszcza Romincka
Leży na pograniczu polsko-rosyjskim. Jej południowa część należy do Polski, północna do Rosji (Obwód Kaliningradzki), a na północnym wschodzie sięga aż po jezioro Wisztynieckie leżące na granicy litewsko-rosyjskiej. Powierzchnia Puszczy wynosi około 34,5 tys. ha. Największe rzeki puszczy to Błędzianka, Bludzia i Jarka. Podstawowymi gatunkami drzew są świerk i sosna, zaś dąb stanowi około 1/5 areału. Rośnie też olsza, brzoza i jesion, lipa, wiąz, klon i grab.
Rezerwaty Przyrody w Powiecie Gołdapskim
Po stronie polskiej na terenie Puszczy Rominckiej utworzonych zostało pięć rezerwatów przyrody: Rezerwat Mechacz Wielki, Rezerwat Boczki, Rezerwat Żytkiejmska Struga, Rezerwat Czerwona Struga, Rezerwat Dziki Kąt.
Lasy Skaliskie
Lasy Skaliskie są mało znanym kompleksem położonym na północno-wschodnim krańcu Pojezierza Mazurskiego, pomiędzy Węgorzewem a Gołdapią, w pobliżu granicy z Obwodem Kaliningradzkim. Od południa i od wschodu ograniczone przez dolinę rzeki Gołdapki, od zachodu przez dolinę Węgorapy. Rzeźba terenu ukształtowana przez ostatnie zlodowacenie bałtyckie. Pozostałością jezior jest Bagno Minta. Lasy Skaliskie zajmują 8700 ha powierzchni. Dominują siedliska borowe i lasu mieszanego.
Tatarska Góra
Tatarska Góra (308 m n.p.m.) – jej masyw ma długość około 4 km, widoczny jest z wielu miejsc, oddalonych nieraz o kilkadziesiąt kilometrów. Wierzchołek Tatarskiej Góry jest zalesiony i kryje fascynujący relikt – jeziorko wytopiskowe. Otoczone torfowiskiem jeziorko leży w niecce, przypominającej krater wulkanu. Położone tak nietypowo jeziorko jest najwyżej położonym jeziorem na Mazurach (293 m n.p.m.). U północnych stoków Tatarskiej Góry znajduje się, podupadła i wyludniona wieś Tatary.
Safarii Rudzewiczów
W pobliżu Kowali Oleckich w miejscowości Zatyki znajduje się hodowla, która jest ewenementem w skali regionu. Na około 300 ha ogrodzonej ziemi, wśród drzew i ogromnych stawów rybnych, można spotkać stada dzikich zwierząt. Są to między innymi: daniele, jelenie, koniki Przewalskiego, dziki, muflony i dzikie owce arui. Kierunek – ekologiczna hodowla: jelenia, daniela, dzików i innej zwierzyny oraz ryb. Produkcja zbóż. Sprzedaż materiału hodowlanego.
Grodzisko
Wieś Grodzisko założona została 1566 roku, jako czynszowa, przez Wojtka Skorupczaka z powiatu giżyckiego. Kupił on od Starosty Węgorzewskiego – Wawrzyńca Rocha 44 włóki puszczy za Kutami, za 4 włóki sołeckie zapłacił 168 grzywien. Osadnicy otrzymali 10 lat wolnizny. Podczas wielkiej epidemii dżumy w 1709-1710 zmarło we wsi 51 osób. W 1895 roku wieś liczyła 549 mieszkańców, 69 budynków mieszkalnych, 96 gospodarstw domowych, szkoła, o łącznej powierzchni 1010,6 ha.
Aleja dębowa
Tuż za dawnym dworem w Klewinach. Szlak ciasnym łukiem obchodzi majątek w zboczu wzniesienia, na którym go ulokowano. Niewiele pozostało z dawnej świetności majątku, dziś fermy gęsiej. Przed frontem dworu rozpoczyna się aleja dębowa, która zachowała swoją brukową nawierzchnię. Częściowo odrestaurowany budynek dworu (jeszcze do niedawna pełnił rolę czworaków), próbuje przypomnieć czasy przedwojenne, kiedy to majątek Klewiny znany był z hodowli koni trakenów.